Liefde, slagroom en een zielsverbinding

Er zijn momenten in het leven die je nooit vergeet. Niet omdat alles soepel verliep, maar omdat het chaotisch, hilarisch en vol liefde was.

Mijn beste tijd? Dat was toen ik met Christa in de zorg werkte. Onze diensten waren allesbehalve saai – soms voelden ze meer als een comedyshow dan als een werkdag.

Christa heeft een natuurlijk talent voor zorgzaamheid… én voor gek doen. Zo was er een dag dat ik een bewoner een kommetje toetje gaf. Christa had daar slagroom op moeten doen. Of dat dacht ik tenminste. Maar in plaats van een kommetje kreeg ík een toefje slagroom op mijn hoofd. Christa stond daar met een enorme glimlach op haar gezicht.

"Oeps!" zei ze, waardoor ik op een toetje leek. Miep vond het trouwens geweldig – ik denk dat het de eerste keer was dat ik applaus kreeg op mijn werk.

En toen was er dat moment waarop ik in het oor van een bewoner moest kijken omdat er iets in vastzat. Ik deed de zaklamp aan, Christa hielp me. Behalve… dat "licht" bleek een stroomstootwapen te zijn. Ja, echt.

Ik drukte op de knop en plotseling hoorde ik gezoem, gesis en zag ik vonken. Eerst toonde Christa’s gezicht schok en ongeloof, en toen barstte ze in een onbedaarlijke lachbui uit. Haar prachtig verbrande haar rook trouwens bijna naar een marshmallow boven een kampvuur.

Maar onze band begon nog eerder – op school. Ik was onzeker. Mijn Nederlands was slecht, mijn zelfvertrouwen nog slechter. Iedereen leek verder te zijn, sterker, zekerder.

Maar toen kwam zij. Ze liep op me af, keek me recht in de ogen en zei: “Ik zal je helpen.” En ze hield woord.

Vanaf dat moment wist ik: dit is iemand op wie ik altijd kan rekenen. En dat is nog steeds zo. Ze staat altijd klaar – niet alleen voor mij, maar voor iedereen om haar heen.

En als ik haar vraag hoe het met haar gaat? Dan zegt ze: “Goed hoor!” Zelfs als ik aan haar ogen zie dat het niet zo is. Ze draagt haar zorgen stil, maar haar hart luid en helder.

Er is niemand zoals zij op de wereld. Echt niemand.

En haar toekomstige man? Die heeft een engel gevangen. Een engel die voor iedereen zorgt… maar voor zichzelf? Daar ben ik soms bang voor. Want zij verdient óók iemand die voor háár zorgt – net zo onvoorwaardelijk als zij dat altijd voor anderen doet.

Christa is voor mij geen gewone vriendin. Ze is als een zus. Een zielsverwant. Iemand die je maar één keer in je leven ontmoet, als je geluk hebt. En ik had geluk.

Lieve Christa, vandaag begin je aan een nieuw hoofdstuk. Jij, die zoveel liefde hebt gegeven, mag die nu volledig terugontvangen. Jouw hart is veilig – bij iemand die je verdient.

Ik hou van jou. Met heel mijn hart.

En ik wens je een leven vol gelach, slagroom (op de juiste plek), eindeloze liefde en een man die net zo naar je kijkt als ik: met bewondering en diepe genegenheid